بررسی گزاره انشا در ده جزء میانی قرآن کریم

انشا یکی از زیرشاخه های علم معانی است که شامل، تمنی ، استفهام،امر ، نهی و ندا می گردد.خداوند در قرآن کریم بعنوان کتاب هدایتگر انسان ها ومعجزه جاوید با بکارگیری اقسام انشا از حسرت و آرزوی مردم بخصوص گناهکاران(تمنی)، از باید ها و نباید های احکام شرعی وقوانین مرتبط بازندگی دینی، اجتماعی و اقتصادی انسان(امرو نهی)،تقریر ، توبیخ وتنبیهشان با اسلوب استتفهام و ندا سخن می گوید.انواع انشا از روش های تعلیمی قرآن به شمار می آیند که درتمامی آیات از جزء اول تا جزء سی أم صدق می کند.دراین رسله سعی شده تا با مراجعه به کتب بلاغی و تفسیری برجسته عربی و فارسی ، گزاره انشا در ده جزء میانی قرآن کریم مورد بررسی قرار گیرد و در پایان یک نتیجه ی دقیق آماری از کاربرد آن ها و معانی حقیقی و مجازیشان ارائه گردد.از آنجا که انشای طلبی بیشترین معانی و مباحث را به خود اختصاص داده است در نتیجه گیری به آمار دهی ار این قسم از انشا پرداخته می شود.